ترومبون (به فرانسوی: trombone) یکی از سازهای بادی (بادی مسی) برنجی است. همانند تمام آلات موسیقی بادی برنجی، هنگامی که لب های نوازنده می لرزد موجب ایجاد ستون هوا در داخل دستگاه می شود و صدای ایجاد می شود.
تاریخچه ساز ترمبون :
نام ترومبون از ایتالیائی می‌آید و به معنی «ترومپت بزرگ» است. ترومبون از دورهٔ رنسانس در موسیقی مذهبی کلیساها به‌کار می‌رفت، ولی در آثار ارکستری چندان رایج نبود. لودویگ فان بتهوون با استفاده از این ساز در موومان آخر سمفونی پنجم خود آن را رایج کرد و بسیاری از آهنگسازان بعد از او به ترومبون نقشی در آثار خود دادند.
این ساز مانند ترومپت متشکل است از لوله ای خمیده که قسمت بیشتر آن استوانه ای است و در انتها به ناقوسی نه خیلی گشاد ختم می شود و ( دهانی ) ای که فنجونی شکل است.
اختلاف این ساز با ترومپت در مکانیسم به کار گرفته شدن ( لوله ی اضافی ) است که این نتیجه معمولا نه به وسیله ی دگمه و دریچه ، بلکه به وسیله ی لغزاندن یک قسمت از لوله در داخل قسمت دیگر آن تامین می شود . هرچه لوله در مجموع درازتر شود ، اصوات حاصل به ترتیب بم تر خواهد شد ، لوله اضافی در هفت وضعیت مختلف می تواند قرار گیرد.
درباره این سایت